खूप दिवस बागलाणातील किल्ले पालथे घालायचा विचार मनात घोळत होता. पण योग
येत नव्हता. या ना त्या कारणाने शक्य होत नव्हतं. अखेरीस चक्रम हाइकर्स बरोबर
जाण्याची तयारी केली. नाशकातले वैशिष्टपूर्ण किल्ले सर करण्यात वेगळीच मजा
असते. रात्री बसने नाशिककडे मार्गस्थ झालो. मख्खन रस्ता असल्यामुळे गाडी
भरधाव होती. झोपही छान लागत होती. गाडी नाशिकला येताच नाशिककरांना घेत
सटाण्याच्या दिशेने मार्गक्रमण सुरू झालं. मध्ये चहा मारत झोप उडवली. सहज दुकानातल्या वेफर्सच्या पाकीटांकडे लक्ष गेलं तर नाव होतं सैराट. काय काय नाव देतील हे
देवचं जाणे. असो. साडेपाचचे सुमारास वाडी चौल्हेर येथे अवतरलो. आडोसा शोधत
महत्त्वाची कामं आटपली. गरमागरम पोहे पोटात ढकलत चौल्हेरच्या दिशेने
शिस्तबद्ध कदमताल सुरू. अमेय आघाडी सांभाळत होता तर सौरभ पिछाडी. ही
वाट सोंडेवरून जाते. थोड्याच वेळात तीन भुयारी दरवाज्यांपाशी पोहचतो. हे
दरवाजे म्हणजे उत्तम वास्तुकलेचा नमुना आहे. या दरवाज्यातनं वर गेल्यावर बालेकिल्यापाशी जाता येत. येथे काही पाण्याची टाकं आहेत. पण पाणी पिण्यायोग्य नाही. कडेला बसून डोलबारी रांग व बाकी परीसर न्याहाळता येतो.
