सैर माथेरानची व्हाया माधवजी पॉईंट

माथेरान म्हटलं की आपल्यासमोर येत ते थंड हवेच ठिकाण ,पर्यटन स्थळ, माथेरानची राणी घोड्यावरील रपेट. पण आम्हा भटक्यांना मात्र माथ्यावर घेऊन जाणाऱ्या घाटवाटा धुंडाळण्यातच आनंद मिळतो. मागच्याच आठवड्यात दिवासोबत केलेल्या माथेरान व्हाया गार्बेट पॉईंटच्या आठवणी ताज्या असतानाच मधू सरांचा प्लॅन व्हाया अलेक्झांडर पॉईंट. म्हटलं या अनवट वाटेनं पुन्हा बिलगू माथेरानला. पावसाळ्यात गडांवर होणारी हंगामी ट्रेकर्सची गर्दी टाळत  आडवाटेला जाणं पसंत केलं.  कर्जतला लोकल ने उतरल्यावर पोहे व वड्याचं इंधन भरत गाडीने पोखरवाडी गाठली. मोरबे धरण काठोकाठ तुडुंब भरलेलं. वर नजर फिरवताच ढंगाच्या आड माथेरान चा माथा दृष्टीस पडला. मी,मधू सर ,अरुणा काकू ,दीप्ती आम्ही माथेरानच्या दिशेत पायगाडी सुरु केली. एक छोटासा ओहोळ पार करत सौम्य चढ पठारावर घेऊन गेला. एका बाजूला हिरवागार सोंडाई किल्ला व गार्बेटची डोंगररांग. हि गार्बेट पर्यंतची डोंगररांग आमची साथ करणार होती. तर दुसऱ्या बाजूला डोकावणारा इर्शाळगडाचा सुळका.

उजवीकडे सोंडाई  किल्ला 

इर्शाळगड 

आज पावसाचा नूर दबादबा ओतण्याचा नव्हता. हलकेच सरी पडत होत्या. मधेच कोवळं ऊन. त्या पठारावरील भाताची खाचर अगदी बालकवींच्या "हिरवे हिरवे गार गालिचे  हरिततृणांच्या मखमालीचे" या उक्तीप्रमाणे. आणि पुढे नेणारी नागमोडी वाट. अत्यंत सुंदर असा माहोल. निसर्गाने कूस बदललेय.  आगेकूच करत बुरुजवाडी गाठली. आमचं पुढचं लक्ष्य होत काटवण. शेताच्या बांधावरून जाणारी सुरेख अशी वाट तुडवत होतो. एव्हाना अलेक्झांडर पॉईंट ची खाली उतरणारी सोंड स्पष्ट दिसू लागली. थोड्याच वेळात खळाळत्या पाण्याच्या आवाजाने शांतता भंग पावली. रम्य झाडीत विसावलेला मोठा ओढा व त्यावर लोखंडी साकव.

अलेक्झांडर पॉईंटवरून खाली आलेली सोंड 

 या साकवां. खालून पाणी दरीत झेपावत होत. साकव पार करत टेपाड मागे टाकत मोकळ्या हिरव्यागार पठारावर विसावलो. घाई नव्हतीच मुळी आम्हाला. हि वाट चढून उतरून झालीच पाहिजे हा अट्टाहासही नव्हता. अरुणा काकू व मधू सरानी तर हिरवागार गालिचा नजरेस पडताच अक्षरशः लहान मुलाप्रमाणे लोळण घेतली. निसर्गाचा माहोल वय विसरायला लावतो हे मात्र नक्की. सुंदर पठार तुडवत कातवण मध्ये पोहोचलो एकदाचे. हे इवलंसं  गाव सह्याद्रीच्या बाहुपाशात वसलंय. एका बाजूला  माथेरान दुसऱ्या बाजूला गार्बेट पॉईंट व डोंगररांग. मुलं स्वागताला तयार होतीच. या गावचा बाजार म्हणजे माथेरान. काही विकायचं किंवा घ्यायचं असेल तर आडवाटा तुडवत पायपीट करत वर जायचं. निसर्गानं सौन्दर्याच दान भरभरून झोळीत टाकलेलं पण सुविधांचा अभाव. बहुतांश पुरुष मंडळी बाजाराला गेल्यामुळे वाटाड्या मिळणं अशक्य होत.  तरी एका दादांनी वाट समजावून सांगितली. आमचा प्लॅन बदलला. अलेक्झांडर ने चढण्याऐवजी माधवजी पॉईंट गाठायचा निर्णय झाला. वेळ मिळालाच तर अलेक्झांडर ने उतरू असा विचार केला. हि वाट अलेक्झांडर पॉईंट आणि गार्बेट च्या मधून वर जात होती. मधेच ओढ्याची वाट. आता बऱ्यापैकी चढण. मधेच रिमझिम पाऊस ओलेतं करत होता. पाण्याच्या ठिकाणी चार घटका विश्रांती. समोरच गार्बेट पठार अगदी मनमोहक नटून थटून बसल्यासारखं. चमकत्या उन्हानं तजेलदार. धबधब्याच्या कोसळणाऱ्या शुभ्र धारा. सोंडाई किल्ला फारच दूर गेलाय. सारं कसं विलोभनीय. आम्हा भटक्यांना आणखी काय हवं असत? 

गारबेट पठार 

 या दरीतून एक वाट गार्बेट पॉईंट वर घेऊन जाते. आम्ही ठरवलं कि केव्हातरी आखावी मोहीम  याही आडवाटेसाठी . पुढची वाट दाट हिरवी गच्च वर घेऊन जाणारी. वाटेत मध्ये एक प्लास्टिक टाकलेलं झोपडं व त्यामागे धबधबा. आता मात्र चढण हळू हळू वाढत जाते. मधेच छोटे मोठे ट्रॅव्हर्स. जवळपास गार्बेट पॉईंट च्या समांतर उंचीवर पोहोचतो, गार्बेट वाडी दिसू लागते. पुढचा टप्पा सावधगिरीचा. अरुंद वाट,वरून  पडणार पाणी. एका बाजूला खोल दरी ,दृष्टीभय. सावकाशगतीने एक एक टप्पा पार केला.

माधवजी पॉईंट 

 बाजाराला गेलेले गावकरी परतीच्या  वाटेवर होते.  दाट धुक्याने दरी व्यापून गेली होती. माथेरान टप्प्यात आल होत. नाकात शिरणाऱ्या सांडपाण्याच्या भपकाऱ्याने व कचऱ्याने मानवी वस्तीत आल्याची जाणीव झाली. माधवजी पॉईंट गाठला. वर छान छान कपडे घालून हिंडणारे पर्यटक, आणि आमचे पावसाने व घामाने चिंब झालेले गबाळे अवतार. (ट्रेकर गबाळा दिसला तरी स्मार्ट असतो हे मात्र नक्की). असो दुपार होऊन गेली होती, आम्ही उशीर होईल या कारणाने खाली पायी उतरण्याचा मोह मात्र टाळला.  पुन्हा कधीतरी होईलच कि अलेक्झांडर पॉईंट. एक सुंदर, हिरवाईने नटलेली लोभस अशी वाट सॅकमध्ये अलगद येऊन पडली. 

काही नोंदी:

• हि वाट वर्षभरात केव्हाही करता येते. उन्हाळ्यात पुरेस पाणी आवश्यक. 
• वाट कुठेही अवघड नाही. मात्र नवख्या ट्रेकर्सनी घाटवाटांचा अनुभव असल्याखेरीज करू नये. 
• मध्ये  लागणाऱ्या काही वाड्यात/पाड्यात गावकरी पैसे मागतात. ते  देणं  टाळावं  जेणेकरून  त्यांना वाईट सवयी लागणार नाहीत. 

आभार: योगेश अहिरे ब्लॉग 
ट्रेक मास्टरमाईंड : मधुकर धुरी(मधू)